Marion

De mensen die mij volgen op Facebook hebben onlangs kunnen zien dat de bouw niet stil ligt. Er zijn mooie stappen gezet de laatste maanden en zoals op de foto is te zien krijgt het gebouw steeds meer vorm. Wij zijn nu zelfs in het stadium aangekomen dat er een begin kan worden gemaakt met schilderen.

En ook al gaat de bouw mij niet snel genoeg, ik ben ontzettend blij met iedere stap die wordt gezet en het feit dat het einddoel toch steeds dichterbij lijkt te komen.

Over enkele weken begint de Ramadan en ik hoop dat er voor die tijd een begin kan worden gemaakt met het schilderwerk. Afwachten maar…

Hoop jullie snel weer een update te kunnen geven.

Ook Gambia heeft met het verschrikkelijke virus te maken. Bijna iedere dag worden er cijfers gepubliceerd (zie foto). Het totaal aantal covid-19 gevallen is relatief laag voor een land waar men hutje mutje op elkaar leeft, maar het percentage dat aan covid-19 is overleden is in verhouding met 3,3 % hoog.

Uiteraard spreek ik regelmatig met mijn vriend en andere Gambianen over corona. Er zijn mensen die zeggen dat het virus in Gambia onder controle is en anderen zeggen zelfs dat het virus überhaupt nooit in Gambia aanwezig is geweest. Ook hoor je mensen juist zeggen dat het daadwerkelijke aantal gevallen veel hoger ligt, maar dat er maar heel weinig testen worden gedaan en dat de cijfers gemanipuleerd worden. Kortom, het juiste aantal zullen we nooit te weten gaan komen.

Markten, scholen, restaurants, gebedshuizen en ook alle grenzen zijn een hele tijd gesloten geweest, maar inmiddels is alles weer geopend. De Gambianen proberen hun ‘gewone’ leven weer op te pakken. Als ik aan het videobellen ben zie ik mensen die gezamenlijk attaya aan het maken zijn, spelende kinderen en groepjes mensen die samen eten. Beelden die mij nog meer doen beseffen hoe eenzaam het leven in Nederland soms kan voelen.

Wel hoor ik verhalen dat er nog meer armoede is ontstaan en dat hotels, restaurants en stranden nog steeds helemaal leeg zijn. Het toeristenseizoen (medio oktober – april) is dan wel begonnen, er wordt nog maar heel weinig door Europese luchtvaartmaatschappijen naar Gambia gevlogen. Er zijn dan ook bijna geen Europeanen te zien. De enkeling die wel naar Gambia afreist zijn Gambianen die terug gaan of Europeanen die daar een groot gedeelte van het jaar wonen en/of er een huis of project hebben.

De laatste drie weken heb ik regelmatig op het punt gestaan om toch dat ticket vanaf Brussel, met veel te hoge ticketprijs, te boeken. Op dat soort momenten dacht ik even niet aan de extra kosten voor de reis naar Brussel en de PCR test, en stond ik al helemaal niet stil bij het feit dat ik ter plaatse waarschijnlijk niet verzekerd ben en na terugkomst 10 dagen in quarantaine moet. Toch kwam ik tot op heden iedere keer weer tot het besef dat ik geduld en vertrouwen moet hebben dat het snel beter zal zijn en ik op een normale manier naar mijn 2e thuis af kan reizen. Hoe lang ik dit geduld nog op kan brengen? Geen idee. Dus laten we maar hopen dat de situatie snel veranderd en ik ‘gewoon’ naar Gambia af kan reizen.

Het is even stil geweest, maar gelukkig kan ik jullie berichten dat het project niet stil heeft gelegen. De ramen zitten inmiddels in het gebouw en men is nu bezig met het aanleggen van de elektriciteit.

Het is inmiddels al veel te lang geleden dat ik zelf in Gambia was, maar liefst 13 maanden. Ik kan dan ook niet wachten om weer te gaan en de bouw live te kunnen zien en te beoordelen en bespreken of we het proces wat kunnen versnellen. Helaas zit een reis er voorlopig nog niet in. Vanaf Nederland wordt er nog steeds niet gevlogen en ook al kan er sinds kort wel (weer) vanaf Brussel worden gevlogen, door de hoge(re) kosten en het feit dat je na terugkomst in quarantaine moet is het voor mij helaas niet mogelijk om te gaan.

Af en toe kan ik hier echt heel boos en verdrietig om worden, maar dit helpt mij niet en maakt mij alleen maar meer gefrustreerd. Daarom probeer ik de Afrikaanse manier van leven wat meer in mijn systeem te krijgen en van dag tot dag te leven en vertrouwen te houden. De dag dat ik weer naar Gambia kan gaan zal er immers echt weer gaan komen.

Zit ik 3 weken geleden nog te vertellen dat mijn geduld heel erg op de proef wordt gesteld omdat de bouw zo langzaam gaat, nu ben ik gewoon verrast dat ik opnieuw nieuwe foto’s toegestuurd heb gekregen en er in drie weken veel is gedaan.

Dit is het berichtje dat ik van mijn contactpersoon heb ontvangen: Hi Marion, the work at the health centre is in progress. We have now plaster the interior walls and we are doing the outside wall. The next step will be the doors, ceiling and tiling. Here some pictures to show you how far we are. For the next steps we need some money, so please let me know how we will do this. I wish you a very nice weekend!

Ik vind het altijd fijn wanneer ik het geld persoonlijk kan overhandigen. Maar omdat het nu heel onzeker is of ik binnenkort naar Gambia kan gaan en ik wel graag wil dat de bouw verder gaat, ga ik geld naar mijn contactpersoon sturen. Dit ga ik doen via world remit. Ik heb dit eerder gedaan en dit werkt snel, veilig en de koers is goed. Ik ga € 1000,- sturen zodat ze voorlopig ook echt verder kunnen. Hiermee komt het einde van mijn ’tegoed’ wel in zicht en ik hoop dan ook dat mensen mij willen helpen dit weer aan te vullen zodat de bouw ook na deze € 1000,- niet stil komt te liggen. Dit kan via deze website (de doneer knop) of door het rechtstreeks naar mij over te maken (stuur mij hiervoor even een berichtje). Binnenkort zal ik weer een transparante en volledige update geven over de financiën.

Voor nu ga ik genieten van dit onverwachte en leuke berichtje uit Gambia. Fijn weekend allemaal 🙂

Wat ben ik trots op mijn neefje Sem. Hij heeft maar liefst een 9.1 voor zijn werkstuk gekregen! Sem mocht zelf het onderwerp voor het werkstuk uitkiezen en ik vond het dan ook super leuk om te horen dat hij het onderwerp Gambia had gekozen. Zijn moeder is al eens met mij in Gambia geweest, maar wat zou het gaaf zijn als ook Sem (en zijn vader en broertje) Gambia een keer kan gaan bezoeken zodat hij met eigen ogen kan zien waarover hij zo’n mooi en goed werkstuk heeft gemaakt.

De Ramadan is net ten einde en ook in Gambia gelden maatregelen vanwege de corona. Mijn contactpersoon (Momodou) liet mij enkele weken geleden weten dat de bouw vanwege bovenstaande eigenlijk al een tijdje stil lag. Ik was daarom erg verrast toen ik deze week een berichtje met foto’s kreeg waarop goed te zien was dat er wel degelijk wat was gedaan de afgelopen periode.

Ik ben enorm trots op de mensen die zich inzetten voor de bouw van het gebouw zodat de kliniek in Jambur een 24-uurs kliniek kan worden. En ook al gaat het langzaam en wordt mijn geduld wel heel erg op de proef gesteld, ik ben er nog steeds van overtuigd dat we het voor elkaar gaan krijgen!

Nederlanders woonden in 2019 gemiddeld 1 kilometer bij de dichtstbijzijnde huisarts vandaan, blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Het dichtstbijzijnde ziekenhuis stond op gemiddeld 4,8 kilometer afstand van hun woning.

Nederlanders hebben de keuze uit gemiddeld twintig huisartsenpraktijken binnen een straal van 5 kilometer. In geen enkele Nederlandse gemeente is de gemiddelde afstand tot een huisarts groter dan 3 kilometer.

Dit artikel las ik zojuist op nu.nl en dit doet mij opnieuw weer beseffen hoe groot het verschil tussen Nederland en Gambia is.

Jambur is een heel uitgestrekt dorp in Gambia en hier is één hele kleine kliniek waar nog niet eens goede basis zorg geleverd kan worden omdat de faciliteiten hiervoor gewoon (nog) onvoldoende zijn. Voor echte zorg moeten de mensen in Jambur dan ook zo’n 20 kilometer reizen en dan nog moet je hopen dat je goed wordt geholpen.

Hadden we enkele maanden geleden nog nooit van het coronavirus gehoord, nu lijkt het kloten virus bijna heel de wereld in zijn greep te hebben.

Angst en onzekerheid is waar heel veel mensen nu mee moeten leven. Verschrikkelijk…
We kunnen niks anders dan de maatregelen in acht nemen, elkaar blijven steunen en erop hopen dat deze ellende snel voorbij zal gaan.

In deze tijden besef ik mij ook even weer hoe blij ik moet zijn dat ik in Nederland ben geboren. Een land met goede gezondheidszorg en een overheid die alles op alles zet om het land in deze nare situatie zo goed als mogelijk overeind te houden. Desondanks lopen wij hier tegen problemen aan. Denk aan te weinig personeel in de zorg, een te kort aan mondkapjes en lege schappen in supermarkten.

Ik durf er dan ook niet aan te denken wat er gaat gebeuren als dit virus in mijn tweede thuis uit gaat breken….

Gambianen zijn bang voor corona, maar laten zich niet snel uit het veld slaan. Ze zijn trots en zorgen goed voor elkaar. Toch blijft het een derdewereld land waar ze te maken hebben met slechte gezondheidszorg, weinig goede voorzieningen en hulp vanuit de overheid kunnen ze wel vergeten.

Mijn ouders, lieve vriend en nog een aantal anderen die voor mij dierbaar zijn, zijn op dit moment in Gambia. Het maakt mij onrustig.
Gelukkig komen mijn ouders al snel terug, maar de anderen moeten daar achterblijven. En wat als…..?

Hoe graag ik nu ook in Gambia zou willen zijn, ik weet dat ik blij moet zijn dat ik nu niet kan gaan.

Dit alles geeft mij nog meer motivatie om mijn project in Jambur zo snel als mogelijk af te ronden.

Mijn ouders zijn afgelopen week naar Jambur geweest en hebben ook een bezoek gebracht aan de kliniek. De bouw gaat langzaam (zie foto’s), maar wat werd ik er blij van om toch weer een (groot) verschil te zien!!

Ik had mijn ouders geld meegegeven (donaties) en dit hebben ze aan mijn contactpersoon Momodou overhandigt. Hiermee kunnen ze voorlopig weer even vooruit.

De bouw kan mij vooral nu niet snel genoeg gaan. Ik wil de mensen in Jambur zo graag deze basisvoorziening geven waardoor de gezondheidszorg in dat mooie dorp beter zal worden. Het coronavirus heeft mij extra doen beseffen hoe belangrijk dit is. Dus ik zal alles op alles zetten om dit project af te ronden.

Hopelijk willen jullie mij helpen…doneren kan nog steeds via deze website. En als jullie leuke ideeën voor acties hebben, laat het mij weten. Samen zijn wij zoveel sterker!!

Het is geweldig om een donatie te ontvangen, en wanneer deze donatie dan ook nog in een envelop zit waarop deze lieve woorden geschreven staan, dan word ik daar echt even stil van….

Hier weer even een update over de stand van zaken met betrekking tot de bouw van het gebouw waardoor de Health Centre in Jambur een 24-uurs kliniek kan worden.

Het gaat niet snel, maar toch gaan we nog steeds vooruit. Allereerst heb ik een aantal fantastische donaties ontvangen waardoor het eindbedrag van € 9300 – € 9500 steeds dichterbij komt. Het totaal dat nu is gedoneerd is € 6984,10 en hiervan is € 3700,- reeds gebruikt voor de bouw. Mijn ouders vertrekken binnenkort naar Gambia en zullen dan € 1000,- meenemen om aan mijn contactpersoon te overhandigen. Hiermee kunnen er weer wat stappen in de bouw worden gezet.

Ondanks dat ik de mensen van de kliniek en mijn contactpersoon betreffende de bouw al heel lang ken, verloopt zo’n bouwproces soms best lastig. Ik merk dat ze het soms moeilijk vinden om hulp te vragen. Zo kan het gebeuren dat ik een tijdje niks van ze hoor. Als ik dan na een poosje contact opneem en om een update vraag omdat ik al verwacht dat het geld bijna op moet zijn, pas dan vertellen ze dat ze al even niet meer verder kunnen omdat het geld op is. Zo zonde van de tijd en soms onbegrijpelijk. De Nederlandse mentaliteit is om alles te plannen, op tijd te schakelen en iets zo snel mogelijk proberen af te ronden, maar ja zo werkt het niet helemaal in Afrika 🙂

Wat zou het gaaf (en goed zijn) wanneer ik zelf voor een langere tijd in Gambia zou zijn en alles ter plaatse kon regelen. Dan zou het waarschijnlijk zoveel sneller gaan. Helaas zit ik hier gewoon in de wind en regen in Nederland en moet ik gewoon iets meer geduld hebben.

Ik kan niet wachten wanneer alles klaar is en de kliniek echt in gebruik genomen kan worden. Niet dat ik dan achterover kan gaan leunen, want ook na de afronding van de bouw is het nog een flinke uitdaging om de kliniek aan de gang te krijgen en daarna in bedrijf te houden. Maar het gaat (mede dankzij alle hulp en donaties van zoveel lieve mensen) gebeuren, daar heb ik alle vertrouwen in. Mijn wens voor het mooie dorp Jambur gaat uitkomen! Inshallah!