Update

Volgens wikipedia is heimwee het gevoel van verlangen naar huis, of algemener gezegd, naar de geborgenheid en de zekerheden van het bekende. Hoe kan het dan dat ik nu verschrikkelijke heimwee heb naar Gambia? Het voelt alsof ik niet meer compleet ben en er lijkt een steen in mijn maag te zitten. Ondanks dat ik meteen weer aan het werk moe(s)t en dus onder de mensen ben, voel ik mij alleen en verdrietig. Tijd om bij dit gevoel stil te staan is er niet. Mijn agenda staat voor de komende twee / drie weken helemaal vol. Aan de ene kant heel fijn, maar aan de andere kant benauwd het mij enorm.

Het was een heerlijke week in Gambia! Ik heb enorm genoten van de hitte (inclusief regen buien), het heerlijke eten en het buitenleven. Gambia is één grote chaos maar toch straalt het voor mij rust uit. Natuurlijk komt dat omdat in Gambia alles een tandje langzamer gaat (wat ook echt weleens frustrerend kan zijn), maar ook omdat er veel meer saamhorigheid is. Je hoeft het niet alleen te doen. Vrouwen zitten met een groepje bij elkaar en vlechten elkaars haren in, mannen (en vrouwen) zitten onder de mango boom en maken samen attaya (green tea) en als er gegeten moet worden dan komt er één grote schaal op tafel (of de grond) waar je met z’n allen uit eet.

Tijdens mijn week in Gambia ben ik uiteraard ook naar Jambur gegaan en heb ik een bezoek gebracht aan Momodou (mijn contactpersoon voor de bouw) en de kliniek. Het was fijn om weer in Jambur te zijn. Ik voel mij er altijd direct thuis. Samen met Momodou hebben we opgeschreven wat er nog allemaal moet gebeuren om het bijgebouw af te ronden. Dit is nog behoorlijk wat… Het eerste zal het dak zijn. Momodou schakelde meteen en niet veel later kwam er iemand om wat dingen op te meten.

Ook zijn Momodou en ik tot de conclusie gekomen dat wij nu professionals in moeten gaan zetten. Voor bepaalde taken ook echt noodzakelijk (denk aan elektriciteit) maar tevens zal de bouw ook sneller gaan wanneer we niet meer afhankelijk zijn van vrijwilligers. Uiteraard laten we dit wel door Gambiaanse professionals doen om zo ook weer de lokale economie te ondersteunen.

Momodou gaat op zoek naar deze professionals en zal ook de kosten opvragen. Een nieuw overzicht van de kosten hoop ik begin november te ontvangen, maar naar verwachting (schatting van Momodou en mij) is er nog zo’n € 4000,- nodig. Een heel bedrag, maar ik ben ervan overtuigd dat we het gaan halen!

Komende tijd staan er een paar leuke dingen op de planning. Zo is er aanstaande zaterdag een spinning marathon bij Strong For Life in Lutten, zondag mag ik in de kerk (Vroomshoop) wat vertellen over mijn project en zaterdag 2 november vertrekken Pieter en Timo met de Amsterdam Dakar Challenge. Eind november kan ik hiervan de balans op gaan maken en dan hoop ik dat wij de helft van het benodigde bedrag al binnen hebben. Wil jij ook helpen en de mensen in Jambur een gezonde toekomst geven, doneer dan via deze website of stuur mij even een berichtje via Facebook (Marion Lusseveld) of e-mail (mlusseveld@hotmail.com).

Lieve groetjes, Marion

Yes, mijn project heeft nu een logo! Al een tijdje een wens van mij, maar nu is het er eindelijk. Het idee dat ik had is door de geweldige Inge Konus uitgewerkt en dit is hiervan het resultaat. Wat vinden jullie ervan? Ik ben er zelf echt super blij mee!!!

Het logo heb ik meteen kunnen gebruiken. Ik heb namelijk via Drukwerkdeal twee stickers laten drukken welke ik vandaag heb ontvangen. Het zijn geen gewone stickers, maar stickers die tegen weer en wind kunnen en daardoor uitermate geschikt zijn om op een auto te plakken. En dat is ook precies wat er met deze stickers gaat gebeuren. Deze stickers komen namelijk op de auto van Pieter en Timo waarmee zij de Amsterdam Dakar Challenge gaan rijden. Een tocht van maar liefst 7000 kilometer welke op 02 november aanstaande van start gaat. Mijn stickers gaan dus samen met Pieter en Timo een geweldig avontuur tegemoet. En dit alles voor het goede doel; HEALTH CENTRE JAMBUR

Pieter Thorbecke en zijn zoon Timo doen mee met de Amsterdam Dakar Challenge. In drie weken rijden ze van Amsterdam naar Dakar (7000 kilometer) om vervolgens in Gambia de auto te veilen.

Voor deze kerels een zware tocht waarvoor ontzettend veel voorbereiding nodig is, maar ook een unieke belevenis die ze nooit meer zullen vergeten.

Het mooie van dit alles is dat ze het niet alleen voor hun eigen avontuur doen, ze steunen hiermee namelijk een goed doel. En hoe gaaf is het dat ze mijn project(je) hebben uitgekozen om voor te gaan rijden!

Ik ben blij en dankbaar en hoop dat heeeeeeeel veel mensen Pieter en Timo gaan steunen. Hoe je dat kan doen, hierover binnenkort meer.

Op 2 november aanstaande sta ik bij de start om deze twee toppers (en de andere auto’s die mee doen) uit te zwaaien. I can’t wait!!!

Soms zijn er momenten dat je even niet weet wat je moet zeggen. Dit moment had ik pas geleden toen ik twee enveloppen en dit spaarvarkentje kreeg. Mijn hart werd warm, ik had een brok in mijn keel en kreeg spontaan een grote lach op mijn gezicht. Zo lief dat er mensen zijn die heel spontaan een actie opzetten om geld op te halen voor de kraamkliniek in Jambur.
Frieda Boes en Lex van Tebberen namens de mensen van Jambur en mij ontzettend bedankt voor jullie donatie. Jullie zijn geweldig!

☆ Abaraka Bake ☆

Tja en dan ben je alweer terug….
Het lijkt nog maar enkele dagen geleden dat ik mijn koffer stond in te pakken en nu ben ik het alweer aan het uitpakken. Waar is de tijd gebleven?

Het waren twee mooie, bijzondere en intense weken waarin ik veel nieuwe mensen heb leren kennen, Tobaski mee heb mogen maken en ik veel gelukkige momenten heb beleefd. Ben ik uitgerust terug gekomen? Nee dat niet, maar wel met heel veel mooie herinneringen.

Wanneer ik in Gambia ben ga ik altijd meerdere keren naar de plaats Jambur. Zo ook deze reis. Jambur is ook de plaats waar de kliniek staat. Ik had een afspraak met mijn contactpersoon Momodou Bojang gemaakt. Tijdens deze afspraak wilde ik heel graag de volgende stappen bespreken. Ik wist namelijk dat de bouw een tijd stil had gelegen vanwege Ramadan en Tobaski, en was dan ook erg benieuwd wanneer ze weer zouden beginnen.

Momodou kwam met het goede nieuws dat de vrijwilligers uit het dorp alweer waren begonnen, maar dat het mede door het regenseizoen langzaam gaat. Daarnaast is de fase aangebroken dat bij bepaalde werkzaamheden vrijwilligers zich alleen niet meer kunnen redden en er professionals nodig zijn. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het dak, elektriciteit, vloeren enzovoorts. Dit betekent echter ook dat het geld straks harder zal gaan, want deze professionals doen het helaas niet voor niks. Dit was vooraf wel ingecalculeerd maar aangezien ook in Gambia alles duurder is geworden is het wel spannend of we nog binnen het budget zullen blijven. Wij dachten nu nog € 3400,- nodig te hebben, maar de kans is aanwezig dat we dit bedrag op moeten hogen.

Hoe dan ook zal ik er alles aan doen om de bouw te laten slagen en af te maken. Misschien duurt het allemaal iets langer dan ik vooraf had gedacht en gehoopt, maar er komt een tijd dat er door de komst van dit bijgebouw bevallingen in Jambur kunnen plaatsvinden!!

Ben ik geduldig? Ja best wel, maar toch kunnen ook voor mij bepaalde dingen niet snel genoeg gaan.
Neem de bouw in Jambur. Het liefst wil ik dat het gebouwtje er vandaag nog staat, zodat eindelijk de zorg geboden kan worden die zo hard nodig is. Maar tja….

Het bedrag is nog niet volledig binnen en de bouw ligt soms net iets te lang stil, maar….
Er komen nog wel steeds donaties binnen en aan de foto’s te zien (gisteren ontvangen) hebben ook de vrijwilligers in Jambur hun werk weer opgepakt.

Dus dat het gebouw afgerond gaat worden en de kliniek een 24-uurs kliniek gaat worden is 100 % zeker, maar dat het waarschijnlijk nog wel even gaat duren ook. Maar ach ook met kleine stapjes kun je bij het einddoel komen.

Die stapjes kunnen echter niet gezet worden zonder donaties! Ik ben dan ook heeeeel blij met de donatie(s) van het kaartclubje van mijn ouders en de donatie welke ik van Frieda Boes mocht ontvangen! Daarnaast gaat Strong For Life op 26 oktober geld proberen op te halen door te fietsen. Zo super lief! Bij deze allemaal bedankt!!

Wat maakt jou gelukkig?

Als ik deze vraag op dit moment zou moeten beantwoorden dan zou ik zeggen dat ik heel gelukkig wordt van deze foto’s.

Prachtig om het verschil met enkele weken geleden te zien. Vooral wanneer je je realiseert dat dit door mensen vrijwillig en in hun vrije tijd wordt gedaan.

“The first stage of technical work is done and soon the building of the walls will be finish. From there we can start roofing.”

Dit is de tekst die ik bij de foto’s kreeg.

Er is dus nog een lange weg te gaan (en er zijn nog meer donaties nodig), maar langzaamaan durf ik te geloven dat we het einddoel gaan halen en er in Jambur (Gambia) een 24uurs kliniek gaat komen!

☆ Follow your dreams and do what makes you happy ☆